Paul loopt voorop de trap af en hij zwaait de deur van de ontbijtzaal open. 24 ogen kijken ons aan en wij zijn verrast bij het zien van zoveel Garda aan de ontbijttafel. De agenten slapen zes weken in het BenB vanwege de kwestie van de pijpleiding. Wij moeten er om lachen. Je zult maar activist zijn en 's morgens samen met de Garda eten die je dan later op de dag weer bekogelt.
We zijn alle drie wat gespannen voor wat er gaat komen vandaag. Dat komt niet door het weer maar door de dreiging van al die agenten die op de kant staan. Het schip de Solitaire wordt zwaar beschermd door twee marineschepen en politie boten. Nou ja, we zien wel wat er gebeurd. Als we de baai in langzaam in varen komt er een jetski langs on jakkeren. Na een paar minuten hoor ik op de marifoon direct een melding dat er een jetskiër in aantocht is. haha. Nou ik ben benieuwd...
Langzaam naderen we de eerste schepen, ze zijn oranje met blauw, dat moeten wel Nederlanders zijn van Boskalis. Ja hoor, het schip de Razende bol passeren we op ruime afstand. "Grappig": roept Paul,:"varen we toch nog een rondje bol vandaag". Als we dichterbij komen ontstaat er wat paniek op de marifoon: "Gardia, there are kajaks comming closer!!". "Yes, WE CAN SEE THEM, KAJAKS ON THE RIGHT SIDE!!!" "Gardia, are those three kajaks comming from the south?" "The're not activist, just friendly kajakers". Het is tijd om de marifoon er ook maar eens bij te pakken. Ik geeft de route door die we varen en waar we naar toe gaan en dat we geen slechte bedoelingen hebben. Daarna keert de rust weer terug. Als we langs een haventje varen is het blauw van de politie die naar ons zwaaien.
Door alle actie om ons heen van als die schepen missen we bijna het fantastische moment van wel 15 dolfijnen die voor ons uit het water springen. Wat een contrast met alles wat hier gebeurd! De rust keert weer helemaal terug als we de baai uit zijn en bij Kid Island van de rotsen en de natuur kunnen genieten wat een toestanden allemaal... De zeehonden liggen rustig op de rotsen en het onderwaterleven staat even stil als het met laag water op de rotsen bovenwater komt.
We eindigen de dag in Belderrig en kamperen op een grasveld dat bezaaid ligt met schapenkeutels en distels. Ach, we zijn wel wat gewend. Hoewel ik me altijd bedenk dat ik thuis niet zou gaan koken met allemaal poep op het aanrecht...
Voordat we in het haventje aan kwamen zijn we nog even langs een aantal rotsen en een grot gevaren. Een grot heeft altijd een bepaalde aantrekkingskracht. Het is aan de ene kant angstaanjagend door de lugubere geluiden van het water in de holtes, aan de andere kant heeft het ook iets moois. Later ontmoeten we een vrouw als we aan het kamperen zijn die het gruwelijke verhaal verteld dat juist in die grot drie mensen zijn omgekomen. Ze voeren met hun bootje heel ver de grot in toen de deining van het water hun nog verder duwde en ze er niet meer uit konden komen. Na drie dagen zijn ze door onderkoeling omgekomen. Vreselijk en ook gek dat wij juist ook daar naar binnen zijn gegaan..!!
We zijn alle drie wat gespannen voor wat er gaat komen vandaag. Dat komt niet door het weer maar door de dreiging van al die agenten die op de kant staan. Het schip de Solitaire wordt zwaar beschermd door twee marineschepen en politie boten. Nou ja, we zien wel wat er gebeurd. Als we de baai in langzaam in varen komt er een jetski langs on jakkeren. Na een paar minuten hoor ik op de marifoon direct een melding dat er een jetskiër in aantocht is. haha. Nou ik ben benieuwd...
Langzaam naderen we de eerste schepen, ze zijn oranje met blauw, dat moeten wel Nederlanders zijn van Boskalis. Ja hoor, het schip de Razende bol passeren we op ruime afstand. "Grappig": roept Paul,:"varen we toch nog een rondje bol vandaag". Als we dichterbij komen ontstaat er wat paniek op de marifoon: "Gardia, there are kajaks comming closer!!". "Yes, WE CAN SEE THEM, KAJAKS ON THE RIGHT SIDE!!!" "Gardia, are those three kajaks comming from the south?" "The're not activist, just friendly kajakers". Het is tijd om de marifoon er ook maar eens bij te pakken. Ik geeft de route door die we varen en waar we naar toe gaan en dat we geen slechte bedoelingen hebben. Daarna keert de rust weer terug. Als we langs een haventje varen is het blauw van de politie die naar ons zwaaien.
Door alle actie om ons heen van als die schepen missen we bijna het fantastische moment van wel 15 dolfijnen die voor ons uit het water springen. Wat een contrast met alles wat hier gebeurd! De rust keert weer helemaal terug als we de baai uit zijn en bij Kid Island van de rotsen en de natuur kunnen genieten wat een toestanden allemaal... De zeehonden liggen rustig op de rotsen en het onderwaterleven staat even stil als het met laag water op de rotsen bovenwater komt.
We eindigen de dag in Belderrig en kamperen op een grasveld dat bezaaid ligt met schapenkeutels en distels. Ach, we zijn wel wat gewend. Hoewel ik me altijd bedenk dat ik thuis niet zou gaan koken met allemaal poep op het aanrecht...
Voordat we in het haventje aan kwamen zijn we nog even langs een aantal rotsen en een grot gevaren. Een grot heeft altijd een bepaalde aantrekkingskracht. Het is aan de ene kant angstaanjagend door de lugubere geluiden van het water in de holtes, aan de andere kant heeft het ook iets moois. Later ontmoeten we een vrouw als we aan het kamperen zijn die het gruwelijke verhaal verteld dat juist in die grot drie mensen zijn omgekomen. Ze voeren met hun bootje heel ver de grot in toen de deining van het water hun nog verder duwde en ze er niet meer uit konden komen. Na drie dagen zijn ze door onderkoeling omgekomen. Vreselijk en ook gek dat wij juist ook daar naar binnen zijn gegaan..!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten