Het lijkt alsof het bij het kajakken hoort. Alsof poep en kajakken één zijn. Of het nu van koeien, schapen of geiten is dat maakt niet uit. Waar poep is kun je kamperen en waar je kampeert ligt meestal poep. Zo ook deze ochtend, dag 5. Als ik mijn tent open rits zie ik ze her en der om me heen liggen. Deze keer is het van schapen. In Schotland heb ik al eens twee dagen in een grot gezeten om te schuilen tegen de regen. De bodem van de grot was bedekt met een laag geiten poep waar we gewoon tussen kookten en zaten te kletsen. Gek eigenlijk want dat zou je thuis nooit doen, een laag poep op je aanrecht leggen of op het tapijt in de kamer....
Enfin, we pakken de spullen maar weer eens in voor de volgende etappe. We hebben in Belderrig geslapen vannacht. Een klein vissershaventje met een trailerhelling. De zon schijnt en het wordt vast weer warm.
Eenmaal in de boot peddelen we met wat tegenwind richting Easkey. Daar hopen we weer een douche te kunnen pakken en Paul en Marian willen een rustdag hebben. Na een uurtje peddelen lijkt het zeewater stroop te zijn. De GPS geeft wel een voorwaartse snelheid van 5 knp maar we lijken niet vooruit te komen. Het lijkt wel of we wel afstand varen maar dan meer zijwaarts in plaats van voorwaarts door de stroming. We maken wel zeemijlen maar varen vermoedelijk geen rechte lijn. Door de inspanningen van de afgelopen dagen voel ik af en toe de energie uit mijn lijf stromen. Als we even rusten en wat eten komt Paul erachter dat er maden in zijn boot kruipen. "He, jasses": hoor ik hem roepen. Het water in de drinkslang is ook al niet optimaal meer door de aanslag aan de binnenkant van de drinkslang. Het wordt er zo niet lekkerder op. We besluiten om ergens uit te stappen en een lange rustpauze te houden.
Op de kant gaat Paul zijn drinkzak schoonmaken. De maden ruimt ie ook op. Ik stel voor om ze op te eten vanwege de eiwitten. Ik krijg er direct een aangeboden maar wij het toch maar af. De maden komen uit zijn spons. Met mijn camera maak ik wat onderwaterfoto's van de mooie onderwaterplanten en Anemonen.
We varen verder maar de pap blijft in de armen zitten en de zee blijft stroop. Behalve Marian, die peddelt en peddelt maar door. Tjsee, die heeft met haar mooie techniek echt de gang erin. Paul en ik worden wat melig en beginnen flauwe grappen te maken.
Het is al over zessen als we nog maar bij de baai van Rathlaken zijn. Het is een baai met zand en duinen, iets wat ik niet had verwacht. De zon is inmiddels weg door een dikke laag bewolking. Heerlijk, in de regen je tent opzetten op een zandbank! We lopen wat rond om te kijken naar een goede plek. Vanaf het strand loopt pad naar het klif dat naast het strand ligt. We besluiten om de boten op het strand te laten en de hoognodige spullen mee naar boven te nemen. Als de tent staat is het al laat en moeten we ook nog koken in de regen die al naar beneden komt. Ik houd dan altijd mijn droogpak maar aan en als het eten klaar is duik ik mijn tent in. Eerst gauw omkleden en dan lekker eten met de benen in de slaapzak. Nog een borreltje bij Paul en Marian in de tent en dan pitten. De regen tikt op het doek van de tent, mijn boot ligt hoog genoeg op het strand. Ik kan dus veilig gaan slapen.
Enfin, we pakken de spullen maar weer eens in voor de volgende etappe. We hebben in Belderrig geslapen vannacht. Een klein vissershaventje met een trailerhelling. De zon schijnt en het wordt vast weer warm.
Eenmaal in de boot peddelen we met wat tegenwind richting Easkey. Daar hopen we weer een douche te kunnen pakken en Paul en Marian willen een rustdag hebben. Na een uurtje peddelen lijkt het zeewater stroop te zijn. De GPS geeft wel een voorwaartse snelheid van 5 knp maar we lijken niet vooruit te komen. Het lijkt wel of we wel afstand varen maar dan meer zijwaarts in plaats van voorwaarts door de stroming. We maken wel zeemijlen maar varen vermoedelijk geen rechte lijn. Door de inspanningen van de afgelopen dagen voel ik af en toe de energie uit mijn lijf stromen. Als we even rusten en wat eten komt Paul erachter dat er maden in zijn boot kruipen. "He, jasses": hoor ik hem roepen. Het water in de drinkslang is ook al niet optimaal meer door de aanslag aan de binnenkant van de drinkslang. Het wordt er zo niet lekkerder op. We besluiten om ergens uit te stappen en een lange rustpauze te houden.
Op de kant gaat Paul zijn drinkzak schoonmaken. De maden ruimt ie ook op. Ik stel voor om ze op te eten vanwege de eiwitten. Ik krijg er direct een aangeboden maar wij het toch maar af. De maden komen uit zijn spons. Met mijn camera maak ik wat onderwaterfoto's van de mooie onderwaterplanten en Anemonen.
We varen verder maar de pap blijft in de armen zitten en de zee blijft stroop. Behalve Marian, die peddelt en peddelt maar door. Tjsee, die heeft met haar mooie techniek echt de gang erin. Paul en ik worden wat melig en beginnen flauwe grappen te maken.
Het is al over zessen als we nog maar bij de baai van Rathlaken zijn. Het is een baai met zand en duinen, iets wat ik niet had verwacht. De zon is inmiddels weg door een dikke laag bewolking. Heerlijk, in de regen je tent opzetten op een zandbank! We lopen wat rond om te kijken naar een goede plek. Vanaf het strand loopt pad naar het klif dat naast het strand ligt. We besluiten om de boten op het strand te laten en de hoognodige spullen mee naar boven te nemen. Als de tent staat is het al laat en moeten we ook nog koken in de regen die al naar beneden komt. Ik houd dan altijd mijn droogpak maar aan en als het eten klaar is duik ik mijn tent in. Eerst gauw omkleden en dan lekker eten met de benen in de slaapzak. Nog een borreltje bij Paul en Marian in de tent en dan pitten. De regen tikt op het doek van de tent, mijn boot ligt hoog genoeg op het strand. Ik kan dus veilig gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten